NORMANDIE AIR WAR (MUSTANG P-51, FOCKEWULF FW-190)

North American P-51 Mustang to amerykański, jednosilnikowy, samolot myœliwski dalekiego zasięgu oraz samolot szturmowy o usterzeniu klasycznym i konstrukcji w pełni metalowej. Oblot prototypu miał miejsce 26 paŸdziernika 1940 roku. P-51 Mustang zyskał reputację jednego z najlepszych, jeœli nie najlepszego, myœliwca z okresu II wojny œwiatowej. Wymiana silnika Allison V-1710-39 pochodzšcego jeszcze z pierwszego projektu na motor Rolls-Royce Merlin (wersja P-51 Mustang Mk.Ia) sprawiła, że o Mustangu jak nigdy wczeœniej można było mówić iż sięgnšł doskonałoœci. Jednomiejscowy myœliwiec zachwycał swojš prędkoœciš maksymalnš, zasięgiem, zwrotnoœciš, potęgš uzbrojenia. Kombinacja tych wszystkich najważniejszych dla oceny samolotu parametrów sprawiła, że Mustang sprawdzał się w praktycznie każdej powierzonej mu roli: zdobywał przewagę w powietrzu, eskortował, przeprowadzał misje zwiadowcze, atakował cele naziemne. O klasie konstrukcji œwiadczy fakt, że Mustang pozostawał w czynnej służbie aż do lat 70-tych! Jednš z najważniejszych wersji był P-51D, stworzony na podstawie P-51B. Otrzymał on kroplowš owiewkę kabiny, zapewniajšcš œwietnš widocznoœć, otrzymał też nowy silnik- Packard V-1650-7, co wydatnie poprawiło osišgi. Dane techniczne (wersja P-51D): długoœć: 9,83m, rozpiętoœć skrzydeł: 11,28m, wysokoœć: 4,08m, prędkoœć maksymalna: 703km/h, prędkoœć wznoszenia: 16,3m/s, zasięg maksymalny: 2755km, pułap praktyczny: 12800m, uzbrojenie: stałe- 6 karabinów maszynowych M2 kal.12,7mm , podwieszane-do 908 kg bomb lub 10 wyrzutni rakiet H.V.A.R kal.127mm. Focke-Wulf Fw-190 to niemiecki, jednosilnikowy, samolot myśliwski o konstrukcji w pełni metalowej, z zakryta kabinš w układzie dolnopłata z okresu II wojny światowej. Fw-190 był uważany przez pilotów za samolot lepszy od Messerschmitta Bf-109. Wolnonoœny dolnopłat z pracujšcym pokryciem Fw-190 opracowano na zamówienie Luftfahrtministerium, złożone jesieniš 1937 roku. Kurt Tank przedłożył dwie propozycje napędu - w pierwszej - przewidując chłodzony cieczą silnik Daimler-Benz DB 601, a w drugiej - nowy silnik gwiazdowy BMW 139. Wybrano ten ostatni, a rozpoczętymi wiosnš 1938 roku pracami kierował Obering R. Blaser. Pierwszy prototyp Fw-190V1 był gotowy w maju 1939 roku, a oblatał go w Bremie 1 czerwca 1939 roku kapitan Hans Sander. Drugi prototyp, FW-190V2, uzbrojony w dwa karabiny maszynowe MG131 i dwa MG17 - wszystkie kal. 7.92 mm, oblatano w październiku 1939 roku. Dla zmniejszenia oporów aerodynamicznych oba były wyposażone w tunelowy wlot powietrza w kołpaku śmigła, lecz problemy z przegrzewaniem się silnika spowodowały powrót do sprawdzonego rozwišzania osłon w postaci pierścienia NACA. Zanim na dobre rozpoczęto testy owych prototypów juz zapadła decyzja o zastąpienia silnika BMW 139 mocniejszym, lecz dłuższym i cięższym BMW 810. Wymagało to wielu zmian, wzmocnienia struktury i przesunięcia kabiny do tyłu, co później stało się z kolei źródłem kłopotów z położeniem środka ciężkości. Plusem okazało się usunięcie problemów z przenikaniem spalin i przegrzewaniem wnętrza kabiny wskutek bezpośredniego jej sšsiedztwa z silnikiem BMW 139. Z trzeciego i czwartego prototypu zrezygnowano, a Fw-190V5 z nowym silnikiem został ukończony na poczštku 1940 roku. Później otrzymał on skrzydła o powiększonej o metr rozpiętoœci ( z pierwotnej 9.5 m ), przez co stał się o 10km/h wolniejszy, lecz wzrosła za to prędkoœć wznoszenia i poprawiła się zwrotność. Oznaczono go Fw-190V5g, a wariant z krótszym skrzydłem Fw-190V5k. Pierwszych siedem maszyn serii informacyjnej Fw-190A-0 miało krótkie skrzydło, pozostałe - dłuższe. Pierwsza jednostka operacyjna wyposażona w Fw-190 - 6./JG 26 stacjonujšca w Le Bourget, zgłosiła gotowoœć operacyjna w sierpniu 1941 roku i juz od pierwszego spotkania nowego myśliwca z brytyjskimi Supermarine Spitfire jego przewaga nad nimi stała się widoczna. W toku wojny powstało kilkanaście wersji tego świetnego samolotu. Maszyny wersji „A”, wraz s kilkunastoma modernizacjami, pełniły funkcje samolotów myśliwskich. Wersje oznaczone jako „B” oraz „C” były tylko prototypami myśliwców wysokościowych, przeznaczonych do zwalczania bombowców strategicznych, jednak nie weszły do produkcji seryjnej. Wariant „D”, jako jedyny z samolotów Fw-190, był napędzany nowym silnikiem Jumo 213A o mocy 1750KM i stanowił niemiecką odpowiedź na samolot P-51 Mustang. Nowy silnik spowodował wydłużenie kadłuba o kilkadziesišt centymetrów. Ten wariant także pełnił zadania przede wszystkim myœliwskie oraz myœliwca wysokoœciowego. Liczne warianty wersji „F” pełniły zadania myśliwsko-bombowe, jako bezpoœrednie wsparcia pola walki. Wersja „G” pełniła taką samą rolę jak „F”, ale cechowała się większym zasięgiem. W toku całej wojny powstało ponad 20000 egzemplarzy tego jednego z najlepszych myśliwców II wojny światowej. Dane techniczne (wersja Fw-190A-8): długość: 9m, rozpiętość skrzydeł: 10,51m, wysokość: 3,95m, prędkoœć maksymalna: 656km/h, prędkość wznoszenia: 15m/s, zasięg maksymalny: 800km, pułap maksymalny 11410m, uzbrojenie: stałe-2 karabiny maszynowe MG131 kal.13mm oraz 4 działka MG151 kal.20mm (2 działka MG 151/20E dla wersji D-9). Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?