Rheintochter (niem. córa Renu) był niemieckim, eksperymentalnym, kierowanym pociskiem rakietowym klasy ziemia-powietrze z okresu II wojny światowej. Rheintochter był dwustopniowym pociskiem rakietowym o zasięgu od 16.000 metrów zdolnym do przenoszenia głowicy o masie do 22-24 kilogramów. Pierwsze prace nad Rheintochter rozpoczęły się już w 1941 roku w firmie Rheinmetall-Borsig, ale pierwsze egzemplarze pocisku były gotowe dopiero na jesieni 1943 roku. Rheintochter miał stanowić wyposażenie jednostek przeciwlotniczych oraz od 1943 roku służyć do walki z alianckimi wyprawami bombowymi nad Niemcy. Pocisk miał się cechować jak najwyższą skutecznością co oznaczało zastosowanie naprowadzania za pomocą fal radiowych. W sumie powstały trze wersje pocisku Rheintochter. Pierwsza, oznaczona jako R1, nie osiągała prędkości dźwięku i de facto posłużyła przede wszystkim do eksperymentów z systemem kierowania oraz ogólnych założeń aerodynamicznych pocisku. Bardzo podobna do wersji R1, była wersja R2, która jednak okazała się wysoce nieudana i prace nad nią porzucono w 1944 roku. Wersją ostateczną był pocisk Rheintochter R3 w którym zmieniono układ napędowy oraz umieszczenie głowicy bojowej. Wpłynęło to na znaczne poprawienie osiągów, ale jednostka napędowa okazała się szalenie awaryjna co uniemożliwiało wprowadzenie systemu do linii. Finalnie program Rheintochter został anulowany w lutym 1945 roku. Prawdopodobnie powstało ok. 50 pocisków tego typu, które posłużyły jedynie do testów i eksperymentów.E-100 był eksperymentalnym, niemieckim czołgiem superciężkim z okresu II wojny światowej. Jedyny prototypowy kadłub tego czołgu powstał w 1943 lub 1944 roku. Wóz nigdy nie wszedł do produkcji seryjnej. E-100 miał być napędzany pojedynczym silnikiem Maybach HL 230 P30 albo Maybach HL 234 o mocy odpowiednio 700 KM i 800 KM. Jego uzbrojenie miała najpewniej stanowić armata KwK 44 L/55 kal. 128 mm oraz 2 karabiny maszynowe MG34 kal. 7,92 mm. Prototyp czołgu E-100 powstał w ramach programu Entwicklungsserie, czyli programu rozwoju niemieckiego broni pancernej który miał doprowadzić do powstania standaryzowanego projektu serii sześciu czołgów o różnej masie, ale wykorzystujących jak najwięcej wspólnych podzespołów. Czołg E-100 w tym projekcie miał być czołgiem najcięższym, bazującym na podwoziu czołgu Pz.Kpfw VI Tiger II Ausf. B. Kładziono w nim nacisk na jak najsilniejsze uzbrojenie główne oraz potężny pancerz zwłaszcza z przodu wieży i kadłuba. Jednak projekt, pomimo dalekiego zaawansowania, został porzucony w 1944 roku, a wóz E-100 nigdy nie wszedł do produkcji seryjnej. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?
Обязательно посетите этот сайт, там найдется много всего интересного.
