E-75 był eksperymentalnym, niemieckim czołgiem ciężkim z okresu II wojny światowej, który nigdy nie wszedł do produkcji seryjnej. Jego uzbrojenie miała najpewniej stanowić armata KwK 43 L/71 albo L/100 kal. 88 mm lub długofalowa armata kal. 105 mm oraz 1 lub 2 karabiny maszynowe MG34 kal. 7,92 mm. Prace projektowe nad czołgiem E-75 zostały zainicjowane w ramach programu Entwicklungsserie, czyli programu rozwoju niemieckiej broni pancernej który miał doprowadzić do powstania standaryzowanego projektu serii sześciu wozów bojowych o różnej masie, ale wykorzystujących jak najwięcej wspólnych podzespołów. Prace analityczne i koncepcyjne w ramach tego programu zainicjowano w połowie 1943 roku. Czołg E-75 w tym projekcie miał być nowym czołgiem ciężkim armii niemieckiej, w którym szczególny nacisk położono na możliwie gruby pancerz i jak największą możliwość zwalczania pojazdów pancernych nieprzyjaciela. Najpewniej pojazd miał wykorzystywać odpowiednio przebudowaną i przeprojektowaną wieżę typu Schmallturm oraz najpewniej - kadłub i podwozie wozu Pz.Kpfw VI Tiger II, którego zresztą miał docelowo zastąpić w linii.Załogowa wersja pocisku V1, Fieseler Fi 103R Reichenberg IV, majšca służyć do ataków samobójczych na samoloty aliantów i wybrane cele. Program lotów samobójczych planowano wdrożyć pod koniec wojny w 1945 roku. Oficjalnie niemieckie władze wojskowe używały okrelenia "taranowanie", jednakże możliwoci wydostania się pilota z rakiety były praktycznie żadne, z uwagi na dużš prędkoć oraz fakt iż osłona kabiny znajdowała się tuż pod wlotem silnika odrzutowego dodatkowo odchylajšc się jedynie o 45 stopni, co uniemożliwiało szybkie opuszczenie kabiny przez pilota i wylšdowanie na spadochronie. Ogółem przeszkolono 70 pilotów i wyprodukowano 175 maszyn Fieseler Fi 103R Reichenberg IV, nigdy jednak nie doszło do praktycznego ich zastosowania na polu walki. Sam pocisk Fieseler Fi 103R Reichenberg IV był niemalże identyczny jak japoński Yokosuka MXY7 Okha, używany przez japońskich pilotów-samobójców, z tš różnicš iż kabina japońskiego pilota była zarubowywana uniemożliwiajšc opuszczenie pocisku w trakcie lotu, natomiast kabina w niemieckim pocisku dawała teoretycznš szansę na ucieczkę, choć w praktyce niewykonalnš. Dane techniczne: Długoć: 8m, rozpiętoć skrzydeł: 5,72m, prędkoć maksymalna: 800 km/h, zasięg maksymalny: 330 km . Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?