Hiei był japońskim krążownikiem liniowym pod którego stępkę położono w 1911 r., wodowano w listopadzie 1912 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w sierpniu 1914 roku. Całkowita długość okrętu wynosiła 222 m, szerokość 29,3 m, a wyporność pełna 38.900 ton. Prędkość maksymalna krążownika liniowego Hiei oscylowała wokół 29-30 węzłów. Główne uzbrojenie w chwili wodowania stanowiło 8 dział kal. 356 mm w czterech wieżach po dwie armaty, a uzbrojenie dodatkowe to przede wszystkim 14 dział kal. 152 mm. Hiei był drugim z czterech krążowników liniowych typu Kongo. Jednostka, jako pierwsza z całej serii, powstała w stoczni japońskiej w Yokosuka, ale z wykorzystaniem wielu elementów importowanych z Wielkiej Brytanii. W okresie międzywojennym Hiei przechodził liczne przebudowy. W toku pierwszej z nich, z połowy lat 20. XX wieku, skoncentrowano się na przebudowie przedniej nadbudówki, która uzyskała kształt japońskiej pagody. W okresie 1929-1933, w związku z układami rozbrojeniowymi, Hiei został przebudowany na szkolny okręt artyleryjski. m.in.: poprzez zmniejszenie mocy maszynowni czy osłabienie pancerza. Jednak pod koniec lat 30. XX wieku, kiedy Japonia weszła na drogę intensywnych zbrojeń morskich Hiei przywrócono potencjał okrętu liniowego z prawdziwego zdarzenia. Kariera bojowa Hiei w II wojnie światowej rozpoczęła się od ataku na Pearl Harbor (grudzień 1941 r.) w toku którego wchodził w skład sił ochraniających japońskie lotniskowce. Na początku 1942 roku osłaniał zajęcie Rabaulu. W kwietniu 1942 roku wziął także udział w słynnym rajdzie floty japońskiej na Ocean Indyjski, a później w maju tego roku osłaniał siły walczące w rejonie Aleutów. Hiei został zatopiony w 13 listopada 1942 roku w bitwie koło wyspy Savo w toku walk o Guadalcanal.USS South Dakota (BB-57) był amerykańskim pancernikiem pod którego stępkę położono w 1939 r., wodowano w czerwcu 1941 r., a wcielono do służby w US Navy w marcu 1942 roku. Długość okrętu wynosiła 210 m, szerokość 33 m, a wyporność pełna w chwili wodowania - 44.500 ton. Prędkość maksymalna pancernika USS South Dakota dochodziła do 27 węzłów. Główne uzbrojenie stanowiło 9 dział kal. 406 mm w trzech wieżach po trzy armaty, a uzbrojenie dodatkowe to przede wszystkim 16 dział kal. 127 mm. USS South Dakota był pierwszym z czterech pancerników typu o tej samej nazwie. Jednostki tego typu były jednymi z pierwszych, nowoczesnych okrętów liniowych US Navy okresu II wojny światowej. Przy ich budowie położono nacisk na lepsze opancerzenie względem pancerników typu North Carolina, jednak przy zachowaniu tego samego uzbrojenia głównego oraz prędkości maksymalnej. Wydatnie również zwiększono moc siłowni oraz poprawiono zabezpieczenia przeciwtorpedowe kadłuba. Warto dodać, że pierwszy okręt z serii (BB-57) został przewidziany od samego początku jako jednostka flagowa, co doprowadziło do wygospodarowania dodatkowego pomieszczenia dla pracy sztabu, jak również posiadał jedynie 16 armat kal.127 mm, wobec 20 armat instalowanych na późniejszych okrętach tego typu. USS South Dakota (BB-57) w październiku 1942 roku dołączył do Task Force 17 iw jego ramach walczył w bitwie koło wyspy Santa Cruz (26.10.1942). Pomimo odniesionych tam uszkodzeń wziął krótko później udział z powodzeniem w tzw. II bitwie pod Gudalcanal, w nocy z 14 na 15 listopada tego samego roku. Po tych bitwach okręt był remontowany aż do lutego 1943 roku. W tym roku okręt przed krótki okres czasu służył na Atlantyku, współdziajac z brytyjską Home Fleet. Ale na przełomie sierpnia i września 1943 roku USS South Dakota powróciła na Pacyfik, biorąc udział we wspieraniu operacji w rejonie Wysp Gilberta. W 1944 roku okręt wziął udział w bitwie na Morzu Filipińskim oraz później wspierał operacje wojsk lądowych na Filipinach. W kwietniu 1945 roku okręt wziął ograniczony udział w operacjach w rejonie Okinawy. USS South Dakota została wycofana ze służby w 1947, a w 1962 r. sprzedano ją na złom. Kirishima był japońskim krążownikiem liniowym pod którego stępkę położono w 1912 r., wodowano w grudniu 1913 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w kwietniu 1915 roku. Całkowita długość okrętu wynosiła 223 m, szerokość 29,3 m, a wyporność pełna 38.200 ton. Prędkość maksymalna krążownika liniowego Kirishima oscylowała wokół 30-31 węzłów. Główne uzbrojenie w chwili wodowania stanowiło 8 dział kal. 356 mm w czterech wieżach po dwie armaty, a uzbrojenie dodatkowe to przede wszystkim 14 dział kal. 152 mm. Kirishima był trzecim z czterech krążowników liniowych typu Kongo. Jednostka, jako druga z całej serii, powstała w stoczni japońskiej w Nagasaki. W okresie międzywojennym Kirishima była poddawana trzem modernizacjom, w latach: 1927-1930, 1932-1933 oraz 1934-1936. Miały one na celu: wydatne polepszenie opancerzenia okrętu (zwłaszcza w punktach newralgicznych, jak siłownia), przebudowanie przedniej nadbudówki, która uzyskała kształt japońskiej pagody oraz zwiększenie mocy i modernizację siłowni. Kariera bojowa okrętu Kirishima w II wojnie światowej rozpoczęła się od ataku na Pearl Harbor (grudzień 1941 r.) w toku którego wchodził w skład sił ochraniających japońskie lotniskowce. W kwietniu 1942 roku wziął także udział w słynnym rajdzie floty japońskiej na Ocean Indyjski, a później w czerwcu tego roku wziął udział w bitwie o Midway. Kirishima został zatopiony w 15 listopada 1942 roku w toku walk o Guadalcanal.USS Washington (BB-56) był amerykańskim pancernikiem pod którego stępkę położono w 1938 r., wodowano w czerwcu 1940 r., a wcielono do służby w US Navy w 1941 roku. Długość okrętu wynosiła 222 m, szerokość 33 m, a wyporność pełna w chwili wodowania - 44.400 ton. Prędkość maksymalna pancernika USS Washington dochodziła do 26-28 węzłów. Główne uzbrojenie stanowiło 9 dział kal. 406 mm w trzech wieżach po trzy armaty, a uzbrojenie dodatkowe to przede wszystkim 20 dział kal. 127 mm. USS Washington był drugim i ostatnim pancernikiem typu North Carolina. Jednostki tego typu były jednymi z pierwszych, nowoczesnych okrętów liniowych US Navy okresu II wojny światowej. Przy ich budowie nie kierowano się już żadnymi ograniczeniami traktorowymi co spowodowało wydatny wzrost wyporności do tzw. pancerników standardowych oraz możliwość zamontowania potężnego uzbrojenia głównego oraz dodatkowego rozmieszczonego w oddzielnych wieżach, a nie kazamatach. W nowych pancernikach poprawiono również osiągi w stosunku do takich typów pancerników jak Colorado czy Pennsylvania. USS Washington (BB-56) przeszedł swój chrzest bojowy w II wojnie światowej na wodach Atlantyku, od marca do lipca 1942 roku działając w ramach brytyjskiej Home Fleet. W tym okresie osłaniał również konwoje arktyczne zmierzające z Wielkiej Brytanii do ZSRR. Jednak w połowie 1942 roku został przebazowany na Pacyfik, gdzie wziął udział w walkach w rejonie Gudalcanal. Stoczył tam 15 listopada 1942 r. zwycięski bój artyleryjski z pancernikiem Kirishima, w wyniku którego japoński okręt liniowy musiał zostać dobity przez własne niszczyciele następnego dnia. W 1944 roku USS Washington wziął udział w bitwie na Morzu Filipińskim. W lutym 1945 okręt wspierał swoim ogniem artyleryjskim inwazję na wyspę Iwo-Jima, a w marcu działał przeciwko instalacjom portowym na Wyspach Japońskich. USS Washington (BB-56) został wycofany ze służby w 1947, a w 1961 r. został sprzedany na złom. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?
Обязательно посетите этот сайт, там найдется много всего интересного.
