CHIBIMARU SHIP SHOKAKU

Shokaku (jap. Lecący Żuraw) był japońskim lotniskowcem pod którego stępkę położono w 1937 r., wodowano w czerwcu 1939 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w sierpniu 1941 roku. Długość okrętu wynosiła 257,5 m, szerokość 26 m, a wyporność pełna 32.100 ton. Prędkość maksymalna lotniskowca Shokaku oscylowała wokół 34 węzłów, a jego główne uzbrojenie stanowiły 84 samoloty pokładowe. Shokaku wraz ze swoim bliźniaczym okrętem Zuikaku został zatwierdzony do budowy w ramach planu rozbudowy floty "Zero 3" i "Zero 4, które zakładał znaczne wzmocnienie potencjału ofensywnego japońskiej marynarki wojennej. Oba lotniskowce były też pierwszymi po 1918 roku, który powstawały bez jakichkolwiek ograniczeń wynikających z traktatu waszyngtońskiego. Przy projektowaniu Shokaku wykorzystano dotychczasowe doświadczenia z eksploatacji innych lotniskowców przede wszystkim okrętów Hiryu i Soryu. Wstępnie planowano, aby nowy lotniskowiec osiągał prędkość aż 37 węzłów oraz zabierał na pokład 96 samolotów, ale w toku prac wymagania te nieznacznie obniżono. Dopracowano też kadłub pod względem hydrodynamicznym, dodając na dziobie tzw. gruszkę Taylora. Podobnie jednak, jak na innych lotniskowcach japońskich tego czasu drugorzędnie potraktowano opancerzenie zwłaszcza pokładu lotniczego. W toku II wojny światowej Shokaku brał udział w ataku na Pearl Harbor w grudniu 1941 roku. Na początku 1942 r. wziął udział w rajdzie japońskiej marynarki wojennej na Ocean Indyjski, a kilka miesięcy później walczył w bitwie na Morzu Koralowym. W związku z poniesionymi tam uszkodzeniami został wycofany do stoczni remontowej, co uniemożliwiło mu wzięcie udziału w bitwie o Midway (czerwiec 1942 r.). W II połowie 1942 roku Shokaku walczył także w bitwie koło wysp Santa Cruz oraz koło Wysp Salomona. Shokaku został zatopiony przez amerykański okręt podwodny USS Cavalla w czasie bitwy na Morzu Filipińskim w czerwcu 1944 roku. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?