Welici (łac. Velites) to rzymska piechota lekkozbrojna z okresu Republiki (509 r. pne 31 r. pne), która formalnie funkcjonowała aż do reform konsula Mariusza przeprowadzonych ok. 100 r. pne. W formacji tej walczyli najczęściej najmłodsi i najmniej doświadczeni żołnierze, a zapewne także Ci, którzy wywodzili się z najuboższych warstw społecznych. Rola rzymskich Welitów na polu walki sprowadzała się do inicjowania harcowniczych potyczek z przeciwnikiem, osłaniania rozwijania się rzymskich legionów, jak również nękania przeciwnika. Pojedynczy żołnierz tej formacji był bardzo lekko uzbrojony. Główny oręż defensywny stanowiła okrągła tarcza (łac. parma) o średnicy rzadko przekraczającej 1 metr, natomiast na głowie posiadał lekki skórzany hełm. Bardo często Velites przywdziewali skóry dzikich zwierząt zwłaszcza wilków, nawiązując w ten sposób być może do mitu o Wilczycy Kapitolińskiej. Jako broń ofensywną stosowali przede wszystkim krótkie oszczepy o długości od 1 do 1,2 metra, a jako broni bocznej używali krótkich mieczy.Hastati (l. pojedyncza: Hastatus) to rzymska piechota z okresu Republiki (509 r. pne 31 r. pne), która formalnie funkcjonowała aż do reform konsula Mariusza przeprowadzonych ok. 100 r. pne. W formacji tej, podobnie jak w szeregach Principes, walczyli żołnierze o pewnym doświadczeniu bojowym, wywodzący się zapewne ze średniozamożnych warstw rzymskiego społeczeństwa. Hastati, wraz z Principes, stanowili trzon i główną siłę uderzeniową rzymskiego legionu. Stanowili też najliczniejszy rodzaj piechoty w legionie doby Republiki. To ich postawa najczęściej przesądzała o zwycięstwie lub porażce w bitwie. Pojedynczy żołnierz tej formacji jako uzbrojenie defensywne posiadał sporą, drewnianą tarczą (łac. scutum), która pośrodku posiadała wzmocnienie z żelaza (łac. umbo). Przyjmuje się, że taka tarcza weszła na uzbrojenie armii rzymskiej najpewniej w toku wojen samnickich (343-290 r. pne). Do tego dochodził metalowy napierśnik (łac. phylax), najczęściej jedna nagolenica oraz hełm z brązu często typu Montefortino. Jako broń boczną stosowano krótki miecz o nazwie gladius, a głównym orężem były dwa oszczepy o nazwie pilum. Tak uzbrojeni Hastati walczyli między innymi w toku wojen punickich (264-146 pne) czy w czasie wojen Rzymu z Macedonią i Państwem Seleukidów na początku II w. pne. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?