NAPOLEONIC FRENCH LIGHT LANCERS

W dobie wojen rewolucyjnych (1792-1799) oraz - zwłaszcza - w okresie napoleońskim (1799-1815) Francja posiadała prawdopodobnie najsprawniejszą machinę wojenną na Starym Kontynencie, która nieomal doprowadziła do jej trwałej hegemonii nad Europą. Truizmem będzie stwierdzenie, że kluczowym elementem owej machiny była francuska armia. W tejże natomiast armii od czerwca 1811 roku istniały regimenty szwoleżerów-lansjerów (fr. Chevau-Legers Lanciers). Zostały one sformowane z sześciu regimentów dragonów już istniejących w Wielkiej Armii, a wpływ na ich powstanie miały doświadczenie francuskie wyniesione z walk z austriackimi ułanami, rosyjskimi kozakami, ale także osiągnięcia polskich ułanów i szwoleżerów pod Tudelą (1808) oraz Somosierrą (1808). Podstawowym uzbrojeniem szwoleżerów-lansjerów była lanca o długości 2,65 metra do której przypinano proporczyk w barwach pułku. Do tego dochodziła szabla oraz pistolet kawaleryjski. W każdej kompanii było również 10 żołnierzy uzbrojonych w karabinki kawaleryjskie. W 1813 roku pułk szwoleżerów-lansjerów liczył od 4 do 8 kompanii, a każda kompania liczyła ok. 125 ludzi. Regimenty lansjerskie wzięły udział w kampaniach lat 1812-1815. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?