Luftwaffe to niemieckie siły powietrzne, które rozpoczęto formować w lutym 1935 roku, na mocy specjalnego rozkazu nazistowskiego dyktatora Niemiec Adolfa Hitlera. Dowódcą Luftwaffe od samego jej początku, właściwie aż do końca II wojny światowej był Herman Göring. Rozwój ilościowy niemieckich sił powietrznych w okresie 1935-1939 był błyskawiczny, a na ich wyposażenie weszły wówczas maszyny, które de facto służyły aż do końca wojny, między innymi myśliwiec Me-109, bombowiec nurkujący Ju-87 Stukas czy bombowce średnie takie jak He-111 czy Ju-88. Także niektórzy niemieccy piloci zdobywali wówczas doświadczenie bojowe służąc w ramach Legionu Condor w toku wojny domowej w Hiszpanii (1936-1939). Ponadto, Luftwaffe jeszcze przed wojną była ukierunkowana w taki sposób, aby móc jak najskuteczniej wspierać działania wojsk lądowych. Odbiło się to na jej wyposażeniu, strukturze oraz organizacji, jak również na szkoleniu pilotów. Niemieckie siły powietrze z sukcesami wyszły z kampanii w Polsce, Norwegii czy we Francji, przy czym w tej ostatniej kampanii Luftwaffe poniosło stosunkowo duże straty tak w samolotach, jak i w personelu. Natomiast bardzo bolesną lekcją była Bitwa o Anglię, w toku której odniosła zdecydowaną porażką, tracąc znacznie więcej samolotów, a przede wszystkim dobrze wyszkolonych pilotów niż przeciwnik. Zupełnie nawiasem można dodać, że w toku tej bitwy jednym z lepszych pilotów myśliwskich Luftwaffe był Adolf Galland. W toku walk na froncie wschodnim (1941-1945) niemieckie siły powietrzne, zwłaszcza na początku konfliktu, dominowały jakością samolotów oraz wyszkoleniem załóg i pilotów, co przekładało się na horrendalne straty lotnictwa radzieckiego oraz prowadziło do fantastycznych wręcz wyników zestrzeleń niemieckich asów myśliwskich, takich jak np. Hermann Graf czy Walter Nowotny. Jednak w latach 1942-1943 szala zwycięstwa w wojnie powietrznej nad Europą zaczęła się wychylać w stronę lotnictwa radzieckiego oraz przede wszystkim alianckiego, które dzięki takim maszynom jak najnowsze wersje Spitfire’a czy P-51 Mustang, zadawała niemieckiej Luftwaffe coraz większe straty, także w toku walk nad Niemcami i w toku bombardowań strategicznych. Nawet dążenie Luftwaffe do wykonania skoku jakościowego poprzez wprowadzenie do linii maszyn odrzutowych, takich jak np. Me-262 czy Ar-234 w latach 1944-1945 nie przyniosło efektu, a coraz gorzej wyszkoleni piloci niemieccy, ponosili coraz wyższe straty w starciu z maszynami alianckimi. Przyjmuje się, że od początku wojny do stycznia 1945 r. straty personelu Luftwaffe wyniosły ok. 140 tys. osób zabitych oraz ok. 155 tys. osób zaginionych. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?
Обязательно посетите этот сайт, там найдется много всего интересного.
