WWI GERMAN ARTILLERY

W chwili rozpoczęcia I wojny światowej, w sierpniu 1914 roku, armia cesarskich Niemiec, była uznawana za najlepszą i najsprawniejszą na Starym Kontynencie. Takie przeświadczenie wynikało przede wszystkim ze sławy zwycięstw odniesionych w toku wojen z Austrią w 1866 r. oraz z Francją w latach 1870-1871. Także wiele rozwiązań organizacyjnych stosowanych w owym czasie w armii pruskiej, a później niemieckiej (np. strategiczne linie kolejowe czy techniki mobilizacyjne) było kopiowanych w innych krajach europejskich. Podobnie jak w armii francuskiej czy rosyjskiej, jednym z najważniejszych komponentów armii niemieckiej w 1914 r. była artyleria. Armia niemiecka przykładała to rozwoju artylerii dużą rolę przed wybuchem I wojny światowej, co doprowadziło do tego, że posiadała w tej materii pewną przewagę nad armią francuską oraz znaczącą przewagę nad armią rosyjską. Przykładowo w lecie 1914 r. niemiecki korpus był wspierany przez dywizjon artylerii ciężkiej złożony z 16 haubic kal. 150 mm, a każda dywizja piechoty posiadała brygadę artylerii w sile 72 dział. Podstawowym uzbrojeniem niemieckiej artylerii polowej w1914 r. była armata 7.7 cm Feldkanone 96 nA, ale dysponowała też między innymi: haubicą 10.5 cm Feldhaubitze 98/09 kal. 105 mm czy 15 cm schwere Feldhaubitze 13 kal. 150 mm. Ponadto, w artylerii niemieckiej znajdowały się również potężne haubice kal. 240 i 280 mm. Wraz ze zdobywaniem doświadczeniem w I wojnie światowej niemiecka artyleria zaczęła się znacząco rozrastać ilościowo, ale też zmieniła swoją taktykę. Na bardzo szeroką skalę stosowała już ogień pośredni czy kontrbateryjny. Doskonalono też metody obserwacji artyleryjskiej oraz wprowadzono nowe rodzaje uzbrojenia np. 10.5 cm leichte Feldhaubitze 16 czy 10 cm Kanone 17. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?