PUNIC WAR ROMAN COMMAND

W okresie wojen punickich (264-146 r. pne) na czele każdego legionu stało sześciu trybunów wojskowych (łac. tribunus militum), którzy wraz z podległymi sobie centurionami prowadzili legion do boju. Natomiast dowództwo nad całymi rzymskimi armiami w polu sprawowali konsulowie oraz pretorzy wybrani na dany rok. Tym samym władza cywilna oraz wojskowa w owym czasie w państwie rzymskim była ściśle powiązana. W toku II wojny punickiej (218-201 r. pne), w związku ze znacznym rozrostem ilościowym rzymskich wojsk do pełnienia wysokich stanowisk dowódczych powoływano tez byłych konsulów i pretorów, którzy już wcześniej wykazali się na polu walki. W początkowym okresie II wojny punickiej, rzymscy dowódcy dążyli bardzo często do stoczenia bitwy z wojskami kartagińskimi, ale klęski nad Trebią (218 r. pne), Jeziorem Trazymeńskim (217 r. pne), a zwłaszcza katastrofa pod Kannami (216 r. pne), sprawiły, że wodzowie rzymscy stali się znacznie bardziej zachowawczy i starali się unikać walnej bitwy z Hannibalem. Warto dodać, że prowadzenie wojny podjazdowej i wyczerpywanie w ten sposób sił kartagińskiego wodza realizował już dyktator roku 217 pne, czyli Kwintus Fabiusz Maksimus, noszący przydomek Kunktatora. Do działań skrajnie ofensywnych powrócił dopiero wybitny wódz Publiusz Korneliusz Scypion Afrykański, który przeprawił się ze swymi wojskami do Tunezji i w 202 r. pne stoczył z Hannibalem zwycięską bitwę pod Zamą. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?