WEHRMACHT SELF-PROPELLED GUN COMMANDER

Za początek rozwoju niemieckiej artylerii samobieżnej można uznać połowę lat 30. XX wieku, kiedy to pojawiła się koncepcja stworzenia działa szturmowego (niem. Sturmgeschütz w skrócie StuG) przeznaczonego do wspierania działań ofensywnych niemieckiej piechoty. Bardzo często za autora tego pomysłu uważa się późniejszego feldmarszałka Ericha von Mansteina. Pierwsze prototypy takich pojazdów powstały w 1937 r., a gdy weszły do masowej produkcji otrzymały oznaczenie StuG III. Po raz pierwszy zostały wykorzystane na froncie w toku kampanii francuskiej w 1940 roku. W toku tej kampanii użyto też dział Bison (oznaczanych czasami jak Sturmpanzer I), czyli działa sIG kal. 150 mm osadzonego na podwoziu Panzer I. W toku dalszej części II wojny światowej wojska niemieckie wprowadzały na szeroką skalę coraz doskonalsze działa samobieżne. Na wyposażeniu jednostek pancernych i zmechanizowanych pojawiły się takie wozy jak Wespe czy bardzo udany Hummel, które pozwalały na zdecydowaną poprawę mobilności artylerii w tych jednostkach. Rozwijano też wozy StuG III oraz wprowadzono do produkcji wóz StuG IV. U schyłku wojny pojawił się także w niewielkiej ilości wóz Sturmtiger uzbrojony w moździerz rakietowy kal. 380 mm. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?