Wojna lipcowa albo II wojna libańska to konflikt trwający w lipcu i sierpniu 2006 roku pomiędzy państwem Izrael, a organizacją Hezbollah, która miała swe bazy w południowym Libanie. Tło tego konfliktu jest złożone i de facto sięga swymi korzeniami I wojny w Libanie z lat 1982-1985 oraz późniejszej okupacji sporej części tego kraju przez Izrael, która trwała do 2000 roku. Przyjmuje się, że po 2000 r. w Libanie wzrosły wpływy już i tak silnej organizacji Hezbollah, która z obszaru tego państwa prowadziła ostrzał pociskami rakietowymi terytorium Izraela. Działania te, powiązane z kilkoma uprowadzeniami żołnierzy IDF (ang. Israel Defence Forces), doprowadziły do zbrojnej odpowiedzi Izraela w postaci działań wojsk lądowych oraz lotnictwa. Działania te, połączone z blokadą morską i powietrzną Libanu, zmierzały do zniszczenia infrastruktury tego kraju oraz poważnego osłabienia Hezbollahu. Przyjmuje się, że w toku konfliktu rannych i zabitych zostało ok. 750 żołnierzy IDF oraz ok. 500 bojowników Hezbollahu. Do tego śmierć poniosło minimum 1100 libańskich cywilów. Warto dodać, że oceny konfliktu w Libanie z 2006 roku nie są jednoznaczne i wahają się od jego postrzegania jako niemal blamażu wojsk izraelskich, po gloryfikowanie ich postawy. Podobne oceny kierują się w stronę bojowników Hezbollahu. Współczesne Siły Obronne Izraela (ang. Israel Defence Forces, w skrócie IDF) powstały w 1948 roku. Obecnie są uznawane za jedne z najsprawniejszych sił zbrojnych na świecie, a swoją renomę zdobyły chociażby w toku kryzysu sueskiego (1956), wojny sześciodniowej (1967) czy w ostatnich etapach wojny Yom Kippur (1973). Ich bardzo istotnym elementem są rzecz jasna Wojska Lądowe Izraela, które od 1983 r. posiadają własne dowództwo. Warto dodać, że inaczej niż w Polsce, w Izraelu obowiązuje pobór zarówno kobiet, jak i mężczyzn do wojska, a zasadnicza służba wojskowa trwa 3 lata (dla mężczyzn) oraz 2 lata (dla kobiet). Warto dodać, że w jej toku dokonuje się selekcji kandydatów do jednostek specjalnych. Liczbowo najistotniejszym elementem Wojsk Lądowych Izraela jest rzecz jasna piechota, która jest formowana w dywizje. Ta z kolei dzieli się na 2-3 brygady, złożone od 2.000 do 5.000 ludzi. Każda brygada z kolei dzieli się na bataliony w liczbie od 2 do 5. Od 2002 roku pojedynczy batalion składa się przede wszystkim z dwóch kompanii piechoty oraz plutonu broni wsparcia. Podstawową bronią strzelecką izraelskiego piechura są karabiny szturmowe z rodziny M16 oraz M4 i CAR-15. W służbie znajduje się również karabin Tavor produkcji izraelskiej. Podstawowe ręczne karabiny maszynowe to Negev oraz FN MAG. Warto dodać, że jednostki piechoty zmotoryzowanej i zmechanizowanej IDF posługują się bardzo dobrze opancerzonymi transporterami gąsienicowymi Achzarit, Namer i Nagmachon. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?
Обязательно посетите этот сайт, там найдется много всего интересного.
