W chwili rozpoczęcia I wojny światowej, w sierpniu 1914 roku, armia cesarskich Niemiec, była uznawana za najlepszą i najsprawniejszą na Starym Kontynencie. Takie przeświadczenie wynikało przede wszystkim ze sławy zwycięstw odniesionych w toku wojen z Austrią w 1866 r. oraz z Francją w latach 1870-1871. Także wiele rozwiązań organizacyjnych stosowanych w owym czasie w armii pruskiej, a później niemieckiej (np. strategiczne linie kolejowe czy techniki mobilizacyjne) było kopiowanych w innych krajach europejskich. Podobnie jak w armii francuskiej czy rosyjskiej, największym liczebnie rodzajem sił zbrojnych armii niemieckiej w 1914 r. była piechota. A w skład tejże piechoty wchodziły jednostki jegrów (niem. Jäger), którzy byli traktowani jako lekka piechota przeznaczona do zadań rozpoznawczych, zwiadowczych czy pełnienia roli wysuniętej awangardy własnych wojsk. Jednostki te, w chwili wybuchu Wielkiej Wojny, różniły się od piechoty liniowej przede wszystkim mundurem był on ciemnozielony, a na głowie zamiast pickelhauba żołnierz jegrów miał czako. W chwili rozpoczęcia I wojny światowej armia niemiecka dysponowała ok. 20 batalionami Jegrów (niem. Jäger-Bataillon), a w toku mobilizacja liczba ta została podwojona. We wrześniu 1914 r. sformowano dalszych 12 Jäger-Bataillon. Co ciekawe, w 1915 r. zaczęto formować regimenty, a w 1917 r. nawet dywizje złożone z jegrów. Warto też pamiętać, że wraz z toczącą się I wojna światową jednostki jegrów coraz bardziej upodabniały się do zwykłej, liniowej piechoty. Na marginesie można wspomnieć, że na Bałkanach oraz na froncie wschodnim armia niemiecka używała jegrów jako cyklistów. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?
Обязательно посетите этот сайт, там найдется много всего интересного.
