3540 DRIVER FOR SD.KFZ.10/4

Wojska niemieckie posiadały doświadczenia w zwalczaniu samolotów artylerią przeciwlotniczą już z okresu I wojny światowej. Jednak w toku lat 20. i 30. XX wieku rozwój artylerii przeciwlotniczej, chociaż miał miejsce, nie był traktowany w Niemczech priorytetowo. Należy jednak dodać, że w latach 30. XX wieku wprowadzono do służby bardzo udane armaty Flak 18 kal. 88 (wraz z kolejnymi wersjami), jak również działko Flak 18 kal. 37 mm czy działka Flak 30 i Flak 38 kal. 20 mm. Bronie te były odpowiedzialne za zapewnienie obrony przeciwlotniczej przede wszystkim własnym jednostkom lądowym, chociaż zakładano, że to niemiecka Luftwaffe będzie dominowała w powietrzu nad polem walki, a wojska lądowe będą borykały się z ograniczonym zagrożeniem ze strony nieprzyjacielskiego lotnictwa. Takie założenia wpłynęły między innymi na fakt, że niemiecka dywizja piechoty w 1939 r. posiadała na etacie jedynie 12 działek przeciwlotniczych kal. 20 mm. Jednak wraz z rosnącym przewagą w powietrzu lotnictwa radzieckiego, a zwłaszcza alianckiego wojska niemieckie zaczęły intensywnie rozwijać własną obronę przeciwlotniczą (zwłaszcza od 1943 r.). Do tego doszła też konieczność zapewnienia obrony przeciwlotniczej niemieckim miastom i fabrykom, które były zmuszone zmagać się z alianckimi nalotami strategicznymi. To ostatnie zagrożenie wpłynęło na zwiększenie produkcji takich dział 10.5 cm FlaK 38/39 jak czy 12.8 cm FlaK 40. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?