10-2006 PZKPFW. I AUFS. F

Panzerkampfwagen I Ausf. F (inne oznaczenie: VK 18.01) to niemiecki czołg lekki, pełniący rolę wozu wsparcia piechoty, z okresu II wojny światowej. Pierwsze samojezdne prototypy tego pojazdu powstały w 1942 r., a niewielka produkcja seryjna wystartowała w tym samym roku. Długość wozu wynosiła 4,38 m, przy szerokości rzędu 2,64 m oraz wysokości dochodzącej do 2,05 metra. Masa czołgu nie przekraczała 21 ton. Napęd zapewniał pojedynczy silnik Maybach o mocy 150 KM. Uzbrojenie wozu składało się jedynie z 2 karabinów maszynowych MG 34 kal. 7,92 mm. Czołg lekki Panzerkampfwagen I Ausf. F został opracowany, jako w swej istocie, bardzo daleko idąca modyfikacja wozów Panzer I wcześniejszych wersji. Już doświadczenia wyniesione z wojny domowej w Hiszpanii (1936-1939) oraz kampanii wrześniowej (1939) wskazywały na niewielką przydatność na polu walki tych wozów. Z tego też powodu na przełomie lat 1939/1940 rozpoczęto prace nad zupełnie nową wersją czołgu Panzer I, która miała de facto pełnić rolę wozu wsparcia piechoty. Z tego względu w nowym czołgu wydatnie zwiększono grubość pancerz (aż do 80 mm w przedniej części wozu!), zastosowano ponad dwutonie mocniejszy silnik, aniżeli w pierwszych wersjach Panzer I, jak również zastosowano zupełnie inne zawieszenie. De facto powstał niemal zupełnie nowy czołg podobny do innych wozów Panzer I jedynie w niewielkim stopniu. Jednak stosunkowo wysokie koszty produkcji, bardzo słabe uzbrojenie, jak również niska prędkość maksymalna wozu sprawiły, że Pz.Kpfw I Ausf. F powstał w jedynie ok. 30 egzemplarzach, a jego produkcja została szybko poniechana.