RUSSIAN LINE INFANTRY (AUSTERLITZ)

Armia rosyjska pod koniec XVIII wieku była prawdopodobnie największą i zapewne jedną z silniejszych armii w Europie. Za panowania Katarzyny II Wielkiej (lata 1762-1796) odniosła kilka ważkich zwycięstw w toku wojen z Turcją, wygrała wojnę z Polską w 1792 r. oraz walnie przyczyniła się do stłumienia insurekcji kościuszkowskiej w 1794 roku. Także w toku wojen z rewolucyjną Francją (1792-1799) nie pokazała się od złej strony. Jednak klęski pod Austerlitz (1805) oraz pod Iławą Pruską i zwłaszcza pod Frydlandem (1807) wymusiły zmiany w armii rosyjskiej zmiany, które dotknęły też jej piechotę, w tym jednostki grenadierów. Krótko przed bitwą pod Austerlitz w armii rosyjskiej znajdowały się 84 regimenty muszkieterów (piechoty liniowej). W okresie 1805-1809 ich liczb wzrosła 96, aby w 1810 r. spaść do 82 regimentów, przy czym wiele z nich przekształcono w regimenty jegrów. Jednak już w 1811 r. liczba pułków piechoty liniowej znowu wzrosła i to aż do 97 pułków. Liczba ta utrzymała się aż do końca wojen napoleońskich. W 1807 r. pułk rosyjskiej piechoty liniowej liczył etatowo ok. 1750 ludzi, w tym 60 oficerów i 120 podoficerów. Jednak ze względu na trudne warunki służby oraz słabą służbę medyczną stan faktyczny bardzo często wyraźnie odbiegał od etatowego. Po 1810 roku regiment piechoty liniowej składał się z trzech batalionów, z których każdy liczył 4 kompanie, a te z kolei po dwa plutony. Warto jednak dodać, że jedynie dwa bataliony były liniowe jeden był batalionem „zapasowym” lub tyłowym. Warto dodać, że uzbrojenie rosyjskiej piechoty liniowej nie było w owym czasie jednolite i często tworzył je muszkiet skałkowy model 1805 albo model 1808 rodzimej produkcji, ale też (zwłaszcza w okresie 1812-1813) mógł to być tez importowany muszkiet z Wielkiej Brytanii. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?