W toku całej historii Imperium Romanum, piechota stanowiła główny element rzymskiej armii i rolę tę pomimo znaczącego wzrostu znacznie kawalerii utrzymała także w okresie III-V w. ne. Niewątpliwie jednak legion rzymski z doby późnego Cesarstwa był zupełnie inną jednostką, aniżeli jednostka o tej samej nazwie z czasów Juliusza Cezara czy Oktawiana Augusta. Przede wszystkim późnorzymski legion liczył znacznie mniej ludzi. Przyjmuje się, że najczęściej miał siłę od 1.000 do 3.000 ludzi, wobec 5.000 ludzi w legionie z I w. ne. W okresie tzw. Kryzysu III wieku (235-284 r. ne), jak również w IV w. ne znacznie wzrosła również liczba legionów. Także wyposażenie legionistów uległo zdecydowanej zmianie. Tarcza stała się znacznie lżejsza i często była okrągła, a nie prostokątna, jak w przypadku scutum z okresu wcześniejszego. Wprowadzono też na wyposażenie produkowane na dużą skalę znacznie tańsze hełmy, zamiast hełmów typu galijsko-cesarskiego, jakościowo dużo lepszych, ale droższych z I-II w. ne. Jako pancerzy nie stosowano już słynnej lorica segmentata, ale przede wszystkim pancerze łuskowe i kolczugi. Uzbrojeniem pozostały nadal oszczepy, lecz zaczęto też na duża skalę stosować włócznie. Bronią boczną nadal pozostawał miecz, ale uległ on (przeważnie) wydłużeniu w stosunku do klasycznego gladiusa. Pojawiły się też zupełne rodzaje broni, jak chociażby plumbata, czyli lekkie strzały przeznaczone do ręcznego rzucania przez legionistów. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?
Обязательно посетите этот сайт, там найдется много всего интересного.
