9-2000 KOGA ELBLĄSKA Z 1350 ROKU

Koga to średniowieczny typ statku żaglowego, występujący przede wszystkim na Morzach: Bałtyckim i Północnym. Jednostki tego typu pojawiły się być może już w IX-X wieku, a na pewno dominowały na w/w akwenach w okresie XII-XV wieku. Były spotykane jeszcze w stuleciu następnym, czyli w XVI wieku. Przyjmuje się, że koga najczęściej miała ok. 30 metrów długości, przy ok. 3 m zanurzenia, a jej ładowność dochodziła do 300 ton. Dość powszechnie przyjmuje się, że koga stanowi ewolucyjne rozwinięcie statku typu nef. W porównaniu z nefem najczęściej zachowywała ten sam stosunek długości do szerokości, ale stosunkowo szybko otrzymała ster zawiasowy na miejsce wiosła sterowego. Koga była również najczęściej większa od nefu. Cechowała się również bardziej pękatą budową kadłuba. Koga była statkiem o słabej manewrowości i posiadała jedynie jeden maszt z żaglem prostokątnym. Jak na warunki pełnego i późnego średniowiecza cechowała się jednak stosunkowo dobrą ładownością. W tym okresie stanowiła również główny statek handlowy w basenie Mórz: Bałtyckiego i Północnego.