LATE ROMAN CAVALRY

W okresie Republiki oraz wczesnego Cesarstwa, armia rzymska opierała się przede wszystkim na piechocie legionowej, traktując kawalerię (łąc. equites) zdecydowanie drugorzędnie. Wyznaczano jej zadania rozpoznawcze, zwiadowcze, ubezpieczenia armii w czasie marszu czy osłony skrzydeł w toku bitwy. Jednak w okresie późnego Cesarstwa, począwszy od tzw. Kryzysu III wieku (235-284 r. ne) rola kawalerii w armii rzymskiej zaczęła wzrastać, choć wbrew spotykanym czasami twierdzeniom nie zdetronizowała piechoty, jako głównego rodzaju sił zbrojnych Imperium Romanum. Tendencja ta wynikała z kilku czynników, ale jako główne można chyba wskazać konieczność nawiązania równorzędnej walki z bardzo dobrą kawalerią Państwa Sasanidów, jak również z koniecznością stosunkowo szybkiego przerzucenia jednostek wojskowych z jednego rejonu państwa w drugi. Bez wątpienia jednak, w późnym Cesarstwie rola jazdy w armii rzymskiej zdecydowanie wzrosła. Pojawiło się również kilka jej rodzajów, wśród nich między innymi: mauri oraz dalmatea (kawaleria lekka), clibanarii (jazda wzorowana na takiej samej jednostce w armii sasanidzkiej), bucelarii (najemna/zaciężna jazda złożona z Germanów) czy scutarii (zapewne kawaleria ciężka). Warto jednak dodać, że trudno czasami jednoznacznie zidentyfikować poszczególne rodzaje i zadania kawalerii rzymskiego z IV-V w. ne. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?