AUSTRIAN CUIRASSIERS

W chwili wybuchu wojen z rewolucyjną Francją (1792-1799) armia austriacka była postrzegana jako jedna z największych i najsilniejszych w Europie. Co prawda poniosła szereg porażek w okresie wojny o sukcesję austriacką (1740-1748), ale już w toku wojny siedmioletniej (1756-1763) potrafiła dotrzymać pola świetnej armii pruskiej, a nawet (choć z rzadka) zadawać jej porażki jak w bitwie pod Kolinem w 1757 roku. Wojsko austriackie spisało się też nie najgorzej w toku wojny o sukcesję bawarską (1778-1779). Jednak pomimo reform prowadzonych za panowania Marii Teresy (1740-1780) oraz Józefa II (1780-1790) armia austriacka okazała się mimo wszystko gorsza w polu od wojsk rewolucyjnej i napoleońskiej Francji, co dobitnie wykazała kampania włoska lat 1796-1797 oraz takie bitwy jak Austerlitz (1805) czy Wagram (1809). Zważywszy powyższe nie zaskakuje, że w okresie wojen napoleońskich (1799-1815) armia austriacka przechodziła reformy (podobnie jak armia pruska po 1806 r.), a owe zmiany dotyczyły też austriackiej kawalerii. Za elitę owej kawalerii przez czas dłuższy uchodzili kirasjerzy, którzy byli postrzegani jako typowa ciężka jazda, przeznaczona do szarży na polu bitwy. W 1809 roku istniało 8 regimentów kirasjerów, z których każdy liczył ok. 975 ludzi i dzielił się na 6 szwadronów. W latach 1812-1813 liczba szwadronów została zmniejszona do czterech, a pojedynczy szwadron liczył etatowo 144 ludzi. Tym samym regiment liczył ok. 580 ludzi. Podstawowym uzbrojeniem austriackiego kirasjera był pałasz oraz para pistoletów kawaleryjskich w olstrach. Warto dodać, że posiadał również kirys jako broń defensywną. W każdym szwadronie znajdowało się również 16 żołnierzy uzbrojonych w strzelby M1798 (waga 2,65 kg) albo karabinki kawaleryjskie. Kirasjerzy nosili białe mundury, z butami kawaleryjskimi sięgającymi kolan. Na głowie nosili kaski. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?