NAPOLEONIC FRENCH LIGHT INFANTRY CARABINIERS

W dobie wojen rewolucyjnych (1792-1799) oraz - zwłaszcza - w okresie napoleońskim (1799-1815) Francja posiadała prawdopodobnie najsprawniejszą machinę wojenną na Starym Kontynencie, która nieomal doprowadziła do jej trwałej hegemonii nad Europą. Truizmem będzie stwierdzenie, że kluczowym elementem owej machiny była francuska armia. W tejże natomiast armii bardzo istotną rolę odgrywała piechota, która dzieliła się na liniową oraz lekką. Na początku epoki napoleońskiej armia francuska liczyła 90 regimentów piechoty liniowej oraz 26 regimentów piechoty lekkiej. W latach 1813-1814 liczba ta wzrosła do ok. 140 regimentów piechoty liniowej oraz 35 regimentów piechoty lekkiej. Regimenty piechoty lekkiej składały się z kolei z karabinierów (fr. carabiniers), szaserów (fr. chasseurs) oraz woltyżerów. Karabinierzy w regimentach piechoty lekkiej spełniali analogiczną rolę jak grenadierzy w pułkach piechoty liniowej. Byli oni rekrutowani wśród najsilniejszych i najlepiej zbudowanych żołnierzy, starano się również, aby byli to również żołnierze z doświadczeniem bojowym. Na polu walki stanowili główną siłę uderzeniową swego batalionu. Podobnie jak grenadierzy cieszyli się sporym prestiżem oraz otrzymywali wyższy żołd. Ich podstawowym uzbrojeniem był karabin model 1777 albo AN IX o długości 1,52 metra i kalibrze od 15,5 do 17,5 mm. Do tego dochodził bagnet. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?