TANK COMMANDER OTTO CARIUS AND CREW

Pierwsze czołgi w armii niemieckiej pojawiły się już u schyłku I wojny światowej były to maszyny A7V. Po podpisaniu traktatu wersalskiego niemieckim siłom zbrojnym zabroniono rozwoju broni pancernej, ale strona niemiecka nie honorowała tych ograniczeń i potajemnie rozwijała broń pancerną. Natomiast po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w 1933 r. ów rozwój stał się już całkowicie oficjalny, a w 1935 r. sformowana 1. Dywizję Pancerną. W okresie 1935-1939 sformowano też dalsze dywizje, a ich głównym sprzętem były wozy Pz.Kpfw: I, II, III oraz IV. Pojedyncza dywizja pancerna w tym czasie była złożona z brygady czołgów dzielonej na dwa regimenty pancerne, brygady piechoty zmotoryzowanej oraz pododdziałów wsparcia, między: rozpoznawczego, artylerii, przeciwlotniczego czy saperów. Etatowo liczyła ok. 300 czołgów. Warto również dodać, że niemieckie wojska pancerne (niem. Panzerwaffe) były szkolone i przygotowywane do realizowania doktryny wojny błyskawicznej, a nie tak jak w wielu ówczesnych armiach do wspierania działań piechoty. Kładziono zatem nacisk w szkoleniu „pancerniaków” na wymienność funkcji, samodzielność w podejmowaniu decyzji przez oficerów i podoficerów oraz jak najlepsze opanowanie techniczne posiadanych czołgów. Wszystko to zaowocowało wielkimi sukcesami niemieckiej broni pancernej w Polsce w 1939 r., ale zwłaszcza na zachodzie Europy w 1940 roku. Także w toku walk w Afryce Północnej zwłaszcza w okresie 1941-1942 niemieckie wojska pancerne okazywały się bardzo trudnym przeciwnikiem. Przed inwazją na ZSRR liczba niemieckich dywizji pancernych wzrosła niemal dwukrotnie, ale liczba czołgów w tych jednostkach zmalała do ok. 150-200 wozów. Także w toku walk na froncie wschodnim zwłaszcza w latach 1941-1942 niemieckie wojska pancerne górowały wyszkoleniem i organizacją nad swym sowieckim przeciwnikiem. Jednak kontakt z takimi wozami jak T-34 czy KW-1 wymusił wprowadzenie do linii w 1942 i 1943 r. czołgów Pz.Kpfw V oraz VI. Rosnące straty na froncie wschodnim, jak również przegrane batalie pod Stalingradem czy Kurskiem sprawiły, że niemiecka Panzerwaffe została osłabiona. W jej strukturze pojawiły się bataliony czołgów ciężkich (z 3 kompaniami czołgów), a w 1943 r. powołano dywizje grenadierów pancernych. Dawała też o sobie znać coraz wyraźniejsza przewaga strony radzieckiej, a od 1944 r. konieczność równoczesnej walki z wojskami radzieckimi na wschodzie oraz aliantami na zachodzie. Przyjmuje się również, że to wtedy (w latach 1944-1945) wyszkolenie niemieckich wojsk pancernych było słabsze, aniżeli w okresie wcześniejszym i nie stanowiło już tak istotnej przewagi po stronie niemieckiej, niż wcześniej. Ostatnimi, zakrojonymi na dużą skalę, operacjami niemieckiej Panzerwaffe były ofensywy w Ardenach (1944-1945) oraz na Węgrzech (1945 r.).Otto Carius urodził się w 1922 r., a zmarł w 2015 roku. Był niemieckim oficerem wojsk pancernych, który jest uznawany za jednego z najlepszych „pancerniaków” armii niemieckiej z okresu II wojny światowej, który zniszczył ponad 150 wozów przeciwnika. Otto Carius, krótko po zdaniu matury, starał się dostać do wojska, ale dwukrotnie był odrzucany ze względu na słabe warunki fizyczne. Jednak w 1940 roku dostał się do niego, a po odbyciu szkolenia na żołnierza piechoty, na ochotnika zgłosił się do wojsk pancernych, a jego podanie zostało rozpatrzone pozytywnie. Swój szlak bojowy Otto Carius rozpoczął od walk w Prusach Wschodnich i krajach bałtyckich w ramach operacji Barbarossa począwszy od czerwca 1941 roku. Pierwszym jego czołgiem był czeski Pz.Kpfw 38 (t). W latach 1941-1942 walczył dalej na froncie wschodnim, a w 1943 r. został przeniesiony do 502. Batalionu Czołgów Ciężkich, gdzie walczył już na czołgu Tiger. Po odniesieniu poważnej razy oraz rekonwalescencji trafił na początku 1945 r. do 512. Batalionu Ciężkich Dział Pancernych, które miały na stanie wozy Jagdtiger. W kwietniu 1945 r., wraz ze swą jednostką, kapitulował przed oddziałami amerykańskimi. Przyjmuje się, że w okresie 1941-1945 zniszczył ponad 150 wozów pancernych przeciwnika, co stawia go w gronie najskuteczniejszych niemieckich „pancerniaków” z okresu II wojny światowej. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?