Wojna wietnamska, nazywana też II wojną indochińską (ang. Wietnam War) toczyła się od 1964 r. (wydarzenia w Zatoce Tonkińskiej) albo od 1965 r. (lądowanie pierwszych, większych sił amerykańskich w Wietnamie) do 1975 r., czyli do chwili zajęcia Wietnamu Południowego przez Wietnam Północny. Przeciwnikami w tej wojnie, były z jednej strony Stany Zjednoczone wspierające swego sojusznika, czyli Wietnam Południowy oraz Wietnam Północny, wraz z komunistyczną partyzantką Vietcong, wspierany (w taki lub inny sposób) przez ChRL oraz ZSRR. Przyjmuj się, że jednorazowo, maksymalnie, Wietnam Północny zaangażował w konflikt ok. 690.00 żołnierzy, Vietcong ok. 200.000 ludzi, natomiast Stany Zjednoczone osiągnęły szczyt swego zaangażowania w 1969 r. kiedy to w Wietnamie znajdowało się ok. 540.000 amerykańskich żołnierzy. Bezpośrednią przyczyną konfliktu był roszczenia i ambicje Wietnamu Północnego do przejęcia władzy i kontroli nad swym południowym sąsiadem, na co nie mogły i nie chciały się zgodzić Stany Zjednoczone. Wojna wietnamska była doskonałym przykładem wojny partyzanckiej, w którym wysoce zaawansowane technologiczne siły zbrojne USA, ponosiły spore straty i finalnie przegrały w starciu z wojskami wyposażonymi nieporównywalnie gorzej. Warto dodać, że z czysto militarnego punktu widzenia wojska amerykańskie potrafiły zadawać swemu przeciwnikowi ogromne straty (np. ofensywa Tet z 1968 r.), ale na tzw. „froncie domowym” całkowicie ją przegrały. Często przyjmuje się, że wojna wietnamska została przegrana przez USA przede wszystkim z powodu napięć w amerykańskim społeczeństwie, jego niechęci do tej wojny oraz nieumiejętności amerykańskiego establishmentu do przekonywującego jej uzasadnienia. Wojna wietnamska zakończyła się ostatecznie w 1975 r. całkowitą porażką Stanów Zjednoczonych, które były zmuszone wycofać się z Wietnamu i pogodzić się ze zjednoczeniem Wietnamu przez komunistyczny rząd w Hanoi. Na pewien czas wyraźnie się również zmniejszył prestiż tego państwa na arenie międzynarodowej.Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych (ang. United States Armed Forces) to w chwili obecnej najpotężniejsze i najsilniejsze wojska na świecie, których aktywny personel wynosi ok.1,36 miliona ludzi oraz które w 2018 r. dysponowały budżetem na poziomie rzędu 686 miliardów dolarów. Jednym z ważniejszych elementów United States Armed Forces jest amerykański Korpus Piechoty Morskiej (ang. United States Marine Corps USMC), który w 2017 r. liczył ok. 182.000 żołnierzy służby czynnej. Jako, że USMC jest jednym z tych rodzajów sił zbrojnych, który ma realizować operacje desantowe posiada obecnie w swój strukturze także jednostki czołgów. W 2017 r. na jego stanie znajdowały się trzy bataliony pancerne (ang. Tank Batalions) posiadające wozy M1A1FEP Abrams. W sumie USMC dysponował 174 czołgami w linii w tych jednostkach. Batalion czołgów USMC składa się z dowództwa oraz z 4 kompanii czołgów, z która każda liczy po 14 czołgów. Do tego dochodzą dwa wozy w dowództwie batalionu. W sumie w batalionie jest 58 czołgów Abrams. Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?